فانیکس | سایت سرگرمی - تفریحی - آموزشی
اینقدر مرا از رفتنت نترسان
قرار نیست تا ابد باهم بمانیم
روزی هـــــــمه رفتــــنـــــی اند
ماندن به پای کسی معرفت میخواهد نه بهانه
بلند میگویم:رفتی به درک؛لیاقت ماندن نداشتی
به نفس های خــستـــــه این “گــــــــــــــــرگ” نگاه نکن!!!
دنیــــــــا رابرای کسی دریدم……..
که مـــــــرا به “سگی” فروخت!!!
هـِــ ی غریبـــﮧ !
قیــآفت خیلـے آشنـآست
من و تو قبلا جـآیـے همدیگرو ندیدیــ م ؟
آهـ ـآن… یـ ـآدم اومــد
یــﮧ روزآیـے یــﮧ خاطره هـآیـے بـآ هم دآشتیم
یـآدمــﮧ اون موقع دم از عشق میزدے
هــﮧ … انقدر مــآت نگـ ـآم نکن
عشقت حسودیش میشــﮧ !
دســتات ارزونــی خودتــ..
رآستــے قبل رفتنت : دیگــﮧ هیچ حسـ ے بهت ندآرم
دیگــﮧ وقتــے دیدمت دلم نلرزید
خوآستم بدونـی!
تو سکوت میکنی و فریاد زمانم را نمی شنوی !
یک روز …. من سکوت خواهم کرد ؛
و تو آن روز …. برای اولین بار مفهوم “دیر شدن ” را خواهی فهمید …
کاش اون لحظه هایی که یکی ازت میپرسه حالت چطوره؟
و تو میگی خوبم یکی باشه بغلت کنه و بگه میدونم نیستی
خیلی حرف است…
که تو هر روز در گلویت خاری کشنده احساس کنی
برای کسی که بدانی حتی یک بار در
عمرش به خاطر تو بغض هم نکرده است…
شک کرده بـودم کسی بین ماست
حالا یقین دارم من بین دو نفر بودم
چقدر تفاوت وجود داشت بین واقعیت و طرز فکر من
بعضی هارا هم باید در جوب شست
تا لجن ها همه خوشحال شوند
که کثیف تر از خودشان نیز وجود دارد
بسوزه پدره نامردی…
خیانت واژه ی تلخی ست
حقیقتی زهرآگین
فرود دشنه، پی در پی ، بر پیکره ی دوستت دارم ها
هرگز تبرئه ای نیست
آنکه را که چنین به کشتن قلب آهنگین عشق برخاست و دلی را که پژمرد
آدم ها تنها که نباشند ، می روند
تنها که می شوند ، برمی گردند
وقتی که برگشتند تنها لایق یک جمله اند : هِررررری
دردناک است
باران ببارد
خیس شوم
و بدانم تو
گرمای دستت مال من نیست
پای به پای دیگری راه میروی
زیر چتری که خودم به تو داده بودم. . .
نگرانم!
برای روزهایی که می آیند
تا از تو تاوان بگیرند و تو را مجازات کنند!
نگرانم!
برای پشیمانی ات، زمانی که هیچ سودی ندارد!
نگرانم!
برای عذاب وجدانت، که تو را به دار می کشد وُ می کُشد!
روزگاری رنج تو رنجم بود
اما روزها خواهند گذشت…
و تو
آری تو
آنچه را به من بخشیدی
از دست دیگری باز پس خواهی گرفت!
و آنچه که من به تو بخشیدم، هیچگاه نخواهی یافت!
من غرورم را به راحتی به دست نیاورده ام
که هر وقت دلت خواست خردش کنی
غرور من اگر بشکند
با تیکه هایش شاهرگ زندگی تو را نیز خواهد زد
هر شب پتروس شهر من خواب است
وقتی چشمانم چکه می کنند…
گفتی :
“منو فراموش کن”
اما بپرس “ارزش به یاد موندنو داری ؟؟؟”
